Podobno jesień najbardziej sprzyja fotografowaniu jesieni. To prawda, mamy różnokolorowe drzewa, jesienne mgły o poranku. Jednak nadchodzi późna jesień. Drzewa stają się nagie, a dni pochmurne i szare. Czasami widoki są prawie czarno-białe. Aura deszczowa nie sprzyja ani spacerom, ani fotografowaniu. Można pokusić się na drobne elementy przyrody w lesie. Takie makro obrazy bywają interesujące. Potrzebna jest inwencja aby wykonać ciekawe zdjęcia w tym czasie.

.

Podobno jesienne krajobrazy są ulubionym tematem fotografa. Bogactwo barw, jesienne mgły i miękkie światło sprzyjają otrzymaniu pięknych fotografii. Oczywiście należy poszukiwać dobrych widoków i wybrać odpowiednie światło. Gdy wykonamy zdjęcie bez specjalnego zastanowienia, to może okazać się, że jesienny pejzaż będzie taki sobie. Czasami zdjęcie drobnego elementu przyrody bywa dużo ciekawsze niż krajobrazu. Dużo atrakcyjnych okazji można znaleźć w lesie. Drzewa przybierają rozmaite kolory. Ciekawe bywają zdjęcia grzybów i mchów. Oto poniżej kilka zdjęć wykonane smartfonem i lustrzanką.

„W marcu jak w garncu.” Tak brzmi stare przysłowie. Przywołam posty o tym, jak to bywało w marcu w poprzednich latach. Pamięć jest krótka. Nie należy oczekiwać teraz pełnej wiosny. W kwietniu często pogoda płata figle. Jedno jest pewne. Z dnia na dzień słońce wstaje wcześniej i zachodzi później. Po równonocy wiosennej – 21.03. mamy już wiosnę kalendarzową, ale czy przyroda będzie wiosenna? Oto linki do postów z marca w poprzednich latach.

Po bardzo ciepłym lutym pogoda w marcu zmieniła się. Najpierw niespodziewanie w nocy spadł obfity śnieg. Poleżał niedługo. Kolejne dni, to pełne słońce przez całe dni. W nocy dość wysokie przymrozki. To typowa pogoda dla marca. Skończyły się przeloty dzikich gęsi i żurawi. Podczas spacerów od czasu do czasu słychać nawoływania osiadłych par żurawi na tutejszych skromnych mokradłach. Podobno skowronki przyleciały. Sam osobiście nie widziałem. Również szpaki nie pokazały się na tutejszych starych lipach i klonach. Na pobliskim rozlewisku bagiennym wczoraj też nie spotkałem czajek. Tutaj zazwyczaj przebywa co roku kilka par. Pewnie w najbliższych dniach zmieni się nieco pogoda i pojawią się gromadnie i szpaki i czajki. Na wierzbach, czarnym bzie i czeremchach już zaczynają pękać pąki. Jeszcze trochę i nieco zazieleni się przyroda.

Odwiedzamy jeziora zazwyczaj latem. Przez większą część roku po za wędkarzami nikt tu nie bywa. Wczoraj 18 lutego była wspaniała słoneczna bezwietrzna pogoda. Skorzystaliśmy z tego wybierając się na jezioro Mikaszewo. . Jezioro pokryte jeszcze cienką warstwą lodu. Tylko przy brzegach jest woda. W słońcu widok jest bardzo atrakcyjny. Utrwaliłem to na kilku zdjęciach. Spacer brzegiem jest przyjemny. W otaczającym jezioro lesie pachnie żywicą i wilgocią. Gdzie niegdzie resztki śniegu. Zwierząt nie spotkaliśmy. Przeleciały nad nami dwa długie klucze gęsi. Jak zwykle głośno nawołują się.

Nie byliśmy jedynymi turystami zimowymi. Spotkaliśmy parę młodych ludzi. Kobieta na słoneczku czytała … z komórki. W zaciszu promieniowanie słoneczne przynosi ciepło. Jeszcze kilka miesięcy i znowu pojawią się turyści. Miejscami będzie bardzo gwarnie. Tymczasem mieszkańcy lasu mają ciszę i spokój.

Trochę szkoda tych kretów na łąkach, których ogromne ilości kopców były widoczne. Pewnie woda całkowicie je zatopiła. Nie ma ptactwa wodnego, bo to jeszcze okres zimowy. Otóż w piątek 9 lutego usłyszałem okrzyki żurawi z pobliskich bagien. Czyżby wiosna tuż, tuż ?