„W marcu jak w garncu.” Tak brzmi stare przysłowie. Przywołam posty o tym, jak to bywało w marcu w poprzednich latach. Pamięć jest krótka. Nie należy oczekiwać teraz pełnej wiosny. W kwietniu często pogoda płata figle. Jedno jest pewne. Z dnia na dzień słońce wstaje wcześniej i zachodzi później. Po równonocy wiosennej – 21.03. mamy już wiosnę kalendarzową, ale czy przyroda będzie wiosenna? Oto linki do postów z marca w poprzednich latach.

Po bardzo ciepłym lutym pogoda w marcu zmieniła się. Najpierw niespodziewanie w nocy spadł obfity śnieg. Poleżał niedługo. Kolejne dni, to pełne słońce przez całe dni. W nocy dość wysokie przymrozki. To typowa pogoda dla marca. Skończyły się przeloty dzikich gęsi i żurawi. Podczas spacerów od czasu do czasu słychać nawoływania osiadłych par żurawi na tutejszych skromnych mokradłach. Podobno skowronki przyleciały. Sam osobiście nie widziałem. Również szpaki nie pokazały się na tutejszych starych lipach i klonach. Na pobliskim rozlewisku bagiennym wczoraj też nie spotkałem czajek. Tutaj zazwyczaj przebywa co roku kilka par. Pewnie w najbliższych dniach zmieni się nieco pogoda i pojawią się gromadnie i szpaki i czajki. Na wierzbach, czarnym bzie i czeremchach już zaczynają pękać pąki. Jeszcze trochę i nieco zazieleni się przyroda.

Odwiedzamy jeziora zazwyczaj latem. Przez większą część roku po za wędkarzami nikt tu nie bywa. Wczoraj 18 lutego była wspaniała słoneczna bezwietrzna pogoda. Skorzystaliśmy z tego wybierając się na jezioro Mikaszewo. . Jezioro pokryte jeszcze cienką warstwą lodu. Tylko przy brzegach jest woda. W słońcu widok jest bardzo atrakcyjny. Utrwaliłem to na kilku zdjęciach. Spacer brzegiem jest przyjemny. W otaczającym jezioro lesie pachnie żywicą i wilgocią. Gdzie niegdzie resztki śniegu. Zwierząt nie spotkaliśmy. Przeleciały nad nami dwa długie klucze gęsi. Jak zwykle głośno nawołują się.

Nie byliśmy jedynymi turystami zimowymi. Spotkaliśmy parę młodych ludzi. Kobieta na słoneczku czytała … z komórki. W zaciszu promieniowanie słoneczne przynosi ciepło. Jeszcze kilka miesięcy i znowu pojawią się turyści. Miejscami będzie bardzo gwarnie. Tymczasem mieszkańcy lasu mają ciszę i spokój.

Trochę szkoda tych kretów na łąkach, których ogromne ilości kopców były widoczne. Pewnie woda całkowicie je zatopiła. Nie ma ptactwa wodnego, bo to jeszcze okres zimowy. Otóż w piątek 9 lutego usłyszałem okrzyki żurawi z pobliskich bagien. Czyżby wiosna tuż, tuż ?

Przypadkowo przyszło mi do głowy, kiedy opublikowałem pierwszy post na tej stronie. I oto zbliża się 12-ta rocznica. 7 lutego 2012 r. napisałem krótki tekst o dzięciołku. Sfotografowałem go na suchej łodydze łopianu. Początkowo nie byłem pewien, czy to dzięciołek. Od tego czasu wiele zmieniło się. WordPress teraz daje wiele nowych narzędzi do publikacji. Teraz jest łatwiej tworzyć różnorodne posty. Obserwacje przyrody przynoszą dość smutne prognozy. Tutaj jest coraz mniej ptaków, które szczególnie nawiedzały nas zimą. Pomimo często niesprzyjających warunków staram się publikować bieżące informacje o naszej przyrodzie.

W styczniu mamy prawdziwą pogodową huśtawkę. Pierwsze dwa tygodnie, to obfite opady śniegu. Mróz był, ale łagodny powyżej -10 st. Kolejny tydzień, to całodzienny opad śniegu. Potem już tylko odwilż i odwilż. Teraz w końcu miesiąca śnieg zalega tam, gdzie były wielkie zaspy. Temperatura waha się w okolicy zera. Wykonałem trochę zdjęć podczas tej zmiennej pogody. Można porównać widoki. Te zimowe słoneczne są piękne. Przyjemnie jest wtedy na spacerze. Podczas pochmurnej wietrznej aury mniej ciekawie, ale trzeba wyjść, aby oddychać świeżym powietrzem.